Bij jodium denken we net wat vaker aan de schildklier dan aan de hersenen. Toch noemen sommige wetenschappers jodium een ‘hersenselectief nutriënt’. Feit blijft, dat we de laatste jaren steeds minder jodium binnenkrijgen. Hoe komt dit en wat kunnen we eraan doen?

Producten van het land leveren onvoldoende jodium om te voorzien in de referentie-inname van 150 mcg jodium per dag. Onze rijkste bronnen zijn van oudsher vis en schelpdieren. Jodium is zó belangrijk voor onze hersenen, dat wetenschappers het een ‘hersenselectief nutriënt’ noemen. Er zijn zelfs wetenschappers die beweren dat onze hersenen tijdens onze evolutie nooit zo spectaculair waren gegroeid zónder.

Broodconsumptie daalt
Om jodiumtekorten op te vangen, is ooit besloten brood te verrijken met jodium (bakkerszout). Maar bij biologisch brood is dit bijvoorbeeld al vaak niet het geval. Ook zijn er tegenwoordig veel mensen die minderen of zelfs helemaal gestopt zijn met brood, bijvoorbeeld vanwege een glutenallergie, om koolhydraten te beperken of omdat graan niet past in een evolutionaire voeding. Tekorten kunnen ook optreden wanneer men mindert met gemaksvoeding, waarin ook vaak gejodeerd zout wordt gebruikt. Een gezonde keuze leidt hier tot een potentieel jodiumtekort, met alle gevolgen van dien.

Ook visconsumptie schiet tekort
Om voldoende jodium uit vis binnen te krijgen, moeten we dagelijks minimaal 150 gram vis eten. De Nederlander eet volgens het Voedingscentrum echter gemiddeld maar 10 gram vis per dag. Qua visconsumptie zijn we dus ver van onze evolutionaire roots verwijderd geraakt. Dit heeft ook gevolgen voor de schildklier, de algehele stofwisseling en voor groeiprocessen. Maar er is nog een andere belangrijke bron van jodium die we zeker niet over het hoofd mogen zien.

Kelp: basis van de voedselketen
Kelp staat aan de basis van veel voedselketens in de oceaan. Daaraan heeft vis zijn relatief hoge jodiumgehalte te danken. Dat geldt ook voor alle dieren die op hun beurt weer vis eten. Maar: hoe verder we omhoog gaan in de voedselketen, hoe lager het jodiumgehalte wordt. Andersom is bij de bron zelf, kelp, het gehalte biologisch opneembaar jodium optimaal. Voor wie niet dagelijks een flinke moot verse vis eet, is kelp dus de meest logische keuze. Maar niet alleen voor jodium moet je je tot kelp wenden.

Kelp doet meer
Kelp verzamelt uit zeewater een breed spectrum van voedingsstoffen en slaat deze in geconcentreerde vorm op. In kelp vind je dus kleine hoeveelheden van alle essentiële elementen en spoorelementen. Dat biedt een mooie dagelijkse aanvulling, maar als je daarvan wilt profiteren moet je wel dagelijks 70 gram (gedroogde) kelp in de voeding verwerken. In dat geval is het een beter idee om een kelpsupplement te nemen met 150 mcg jodium, de vastgestelde referentie-inname (RI) per dag.

Jodium binnen onze gezondheid
Dat jodium enorm belangrijk is voor onze gezondheid, blijkt ook uit de lijst van goedgekeurde EFSA-claims voor dit mineraal. Zoals gezegd is jodium belangrijk voor onze hersenen: het draagt bij aan een normale cognitieve functie en de normale werking van het zenuwstelsel. Veel bekender is echter de rol in de schildklier.

Jodium draagt bij aan een normale productie van schildklierhormonen en aan een normale werking van de schildklier. De schildklier is een belangrijk orgaan voor de regulatie van de stofwisseling en groeiprocessen in het lichaam. Tot slot draagt jodium bij aan een normaal energieleverend metabolisme en aan een normale groei van kinderen.

Immuniteit door goede darmfunctie

Het doel van je immuunsysteem is om je lichaam gezond te houden en infecties te voorkomen. Het is een prachtig mechanisme dat op verschillende niveaus bacteriën, virussen, lichaamsvreemde stoffen en gevaar herkent en vervolgens ook elimineert.

Een groot aantal ziekten wordt veroorzaakt door het falen of niet goed functioneren van het immuunsysteem. Het falen van het immuunsysteem wordt onder andere in de hand gewerkt door een te veel aan verkeerde voeding, medicijngebruik en een ongezonde leefstijl.

De darmen zijn een belangrijk onderdeel van het immuunsysteem. Voor het optimaal functioneren van het immuunsysteem is een goede darmflora absoluut noodzakelijk. De darmflora heeft veel verschillende functies in ons lichaam. Het biedt bescherming tegen pathogenen. De darmflora creëert een milieu waarin pathogenen zich niet thuis voelen. Ook voedselvertering is een belangrijke functie van de darmflora. De darmflora helpt de vertering met behulp van enzymen en produceert lactase voor vertering van melkproducten. Daarnaast produceert de darmflora korte keten vetzuren zoals melkzuur, azijnzuur en boterzuur die noodzakelijk zijn voor het goed functioneren van de barrières. De darmflora verlaagt de pH waardoor pathogenen moeilijker kunnen overleven en calcium, magnesium en zink beter worden opgenomen. Wanneer de darmflora optimaal is vormt deze een laag in de darmen die optimale bescherming biedt voor het binnendringen van pathogenen.

Eet vet en verlies vet

Kokosolie staat bekend als een van de gezondste vetten in de wereld. Ondanks dat vele roepen dat verzadigd vet  ongezond is,  is dit al lang door de wetenschap achterhaald,  verzadigd vet is gezond.

Maar wist je dat het eten van kokosolie er voor zorgt dat je minder vet in je taille krijgt? Volgens verschillende studies, bevat kokosolie een unieke combinatie van vetzuren die een krachtig effect hebben op de stofwisseling (metabolisme), waardoor de verbranding van ongezonde vetten versneld.

Het E621 (Mononatriumglutamaat) is waarschijnlijk het meest omstreden en gevaarlijke E-nummer wat er bestaat. En gezien de berichtgevingen zou ik deze vermijden, al valt dat niet mee. Dit omdat ze er verschillende benamingen voor gebruiken en omdat het in heel veel producten voorkomt.

Wat doet E621 precies en waarom moet ik het vermijden?
Het zorgt er in ons lichaam voor dat onze hormoonhuishouding verstoord wordt en dat we honger krijgen. E621 is neurotoxische (schadelijk voor de hersenen) en het heeft een eetlustverhogende werking omdat dit het endocriene systeem (hormoonhuishouding) ontregeld. Dit hormoonsysteem regelt namelijk uw honger- en verzadigingscentrum.

ADHD en voeding, een dieet kan ik twee derde van de gevallen helpen bij het terugdringen van de verschijnselen. Vreemd dat medicijnen, die alleen symptomen onderdrukken, altijd als enige oplossing gezien worden. Inmiddels is een  onderzoek gepubliceerd in het toonaangevende medische blad the Lancet.

Van de kinderen die het dieet volgden, had 64% er veel baat bij. Ze werden rustiger en minder impulsief, konden zich beter concentreren en beter luisteren. Ze hadden geen last meer van ADHD of ODD, een gedragsstoornis waarbij opstandigheid meer op de voorgrond staat. Dat zijn hele mooie resultaten, voeding als medicijn.

Het aantal mineralen, vitaminen en spoorelementen in de bodem bepalen
hoeveel voedingsstoffen uiteindelijk in onze voeding terecht komen.
Mensen, dieren en planten gebruiken ongeveer 60 mineralen als bouwstoffen en voor allerlei andere lichaamsprocessen. Sommige van deze mineralen zijn slechts nodig in zeer kleine hoeveelheden, dat zijn dan spoorelementen. Ook voor de aanmaak van vitamines zijn mineralen nodig. Mineralen, spoorelementen en vitaminen krijgen wij binnen via onze voeding. En planten nemen deze weer op uit de bodem. Mineralen en spoorelementen moeten dus in voldoende mate aanwezig zijn in de bodem.

Uit verschillende onderzoeken van over de hele wereld blijkt dat de hoeveelheid mineralen en vitaminen in voeding met 25 tot 75% is afgenomen. Een belangrijke oorzaak hiervan is de manier hoe met de bodem omgaan en de eenzijdige kunstmest die wij gebruiken.